Bebekti, hep yalnız olduğu karşı evden bizi seyre dalardı. Kötü muamele gördüğünü geç fark ettim. Bilmezdim o zamanlar köpekler hakkında pek bir şey. Dört yaşında sahiplendik onu. Tam on sene olmuş... Neler atlattık beraber. On senedir her sabah bana gülümseyen gözler artık olmayacak. Sabah kalkar kalkmaz yaptığım şeyleri yapamayacağım. On senenin alışkanlığı, sevgisi, güveni yok artık...
Acımı tarif etmem mümkün değil. Bazıları için sadece bir köpek benimse can parçam. Çocuğum.
Bir kayıp için hissettiğinin büyüklüğü onunla kurduğun ruh birlikteliği ile eşit oluyor. Fenayım, darmadağın, paramparçayım. Güle güle papatyam, güle güle kızların hası. Allah her köpek isteyen iyi yüreklere onun gibi bir dost versin. Daisym sensiz nasıl olacak şimdi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder