Adnan Sökmen'den Ölen Köpeğine İthafen!

SİZİN HİÇ KÖPEĞİNİZ ÖLDÜ MÜ?...
Ölmesin...
Hatta kaybolsun, hatta çalınsın ama ölmesin...
Çünkü o ölürse önce gözlerinizdeki ışık söner, adından da içinizdeki ateş...
Ve...
Ne kadar kalabalık olursanız olun, yapayalnız hissedersiniz bir anda kendinizi...
Gündüzler geceye, geceler gündüzlere karışır; sanki zaman durur etrafınızda...
"Abartma!.. Sadece bir köpek" diyebilir bazıları...
"Üzülme!.. Yeni bir tane alırız sana; daha gencini, daha sevimlisini" diyen de çıkar mutlaka...
Teselli etmektir amaçları aslında; kızma onlara, darılma...
Sor sadece, ama içinden sor....
"Allah korusun!.. Ölse evladın, anan, baban, kardeşin, sevdiğin, arkadaşın!..
Alır mısın onların yerine yenilerini?..
Verebilir misin sevgini, ilgini, sadakatını o "yenilere"...
Dedim ya, bunları içinden sor onlara; duymasınlar...
İncinirler çünkü...
Hatta tepki gösterirler sana "İnsanla hayvan bir mi?" diye...
Cevap verme, anlatamazsın...
Sus...
Anlatma da zaten onlara; "hayvan" dedikleri o canlıyla yaşadıklarını...
O'nun, sen işten eve döndüğün anlardaki heyecanından bahsetme hiç...
Kuyruğunu yelpaze gibi sallamasından, dilini tulumba gibi içeri dışarı sarkıtmasından, hele hele gözlerini senden bir saniye bile ayıramamasından asla söz etme...
Kaç insan yapar sevdiğine böyle bir "merasimi" acaba!..
Evet, belki yapan vardır...
Ama kaç gün yapar?..
1,2,3,5, on ya da 100...
Ve bir gün gelir kesilir o merasimler...
Ya kırgınlık girmiştir araya ya da kızgınlık...
Peki ya O...
Kırılır mı size, kızar mı?..
Hatta "cezalandırsanız" bile yapar mı bunu?..
Kim bölüşür sizinle yalnızlığınızı mesela...
Günlerce, haftalarca, aylarca, yıllarca kim dinler sizi sessizce...
Sorgulamadan, yargılamadan kim sokulur dizinizin dibine usulca...
Ya yol arkadaşlığı!...
Kim "Hadi gidiyoruz" dediğinizde, "Nereye" ya da "Ne zaman" diye sormaz?...
Kim korur sizi, bir tehdit altında olduğunuz an?..
Kaçı dikilir size zarar vermek isteyenin karşısına, dişlerini göstererek?...
Ve bunu her defasında kaçı yapar?...
Peki ne yaptırır bütün bunları onlara?..
Biraz yemek, biraz su mu sadece?...
Hayır!..
SEVGİ ve EMEK yaptırır bunları daha çok....
İşte, o ölünce tüm bunları kaybedersin sen...
Dört ayaklı, yumuşak tüylü ve biraz da kokan şey değildir kaybettiğin...
İlgidir...
Sevgidir...
Dostluktur...
Sadakattir..
Mutluluktur...
Coşkudur...
Umuttur...
Ve Emektir kaybettiklerin...
Bu yüzden, senin hiç köpeğin ölmesin...
Çünkü o ölünce, susan sadece havlayışları olmaz...
Hayat susar...
Sonra da sen susarsın...
Adnan Sökmen'den alıntıdır..
Not: Sayın Adnan SÖKMEN' ellerine, aklına yüreğine sağlık.